Słodkie spotkanie z Czytelnikiem.

"Gdzie się podziały moje daktyle?" - to pytanie z wierszyka Danuty Wawiłow nurtowało mnie  w dzieciństwie. I to niekoniecznie nad lokalizacją tychże się zastanawiałam. Bardziej chciałam się dowiedzieć, jak smakują..
Nie bardzo miałam się jak przekonać, bo nie miałam akurat żadnej znajomej łasicy, "tej, co w dżinsowej chodzi spódnicy", której wujek kupowałby dla mnie daktyle.
Dziś już wiem. I jak smakują, i gdzie są.
Duża paczka w zasięgu ręki.Skąd?

Skąd więc się wzięły moje daktyle?
Siedziałam w domu sama przez chwilę...

Ciszę przerwał dźwięk domofonu.
W słuchawce głos Czytelnika.
Po chwili, wraz z nim pojawia się na trzecim piętrze wielka torba ze słodyczami.
Wśród nich daktyle.
I wiele innych pyszności idealnie odpowiadających moim upodobaniom.
Spóźniony prezent urodzinowy. O urodzinach tu właśnie przeczytał.
Prezent zupełnie nieoczekiwany. Tym słodszy dlatego.
M. i J. również przyjęli ten dar z entuzjazmem i nadzieją, że będą uczestniczyć w słodkich ucztach.
Za inspirację, jaką są niewątpliwie przy pisaniu, zasłużyli.

A Ciebie, drogi Czytelniku, zapewniam, że w podziękowaniu dostarczymy Ci jeszcze niejednej przyjemności z czytania o naszej codzienności, której jesteś częścią.